De Oostkust van Bundaberg tot en met Mission Beach

In “the beef capital of Australia” Rockhampton waren niet alleen de oevers overstroomt… Eenmaal uit de auto dachten we dat we de vleesfabrieken roken, maar de stank kwam door de overstromingen. Gelukkig waren de gewone wegen niet (of niet meer) overstroomt en konden we gewoon naar de camping, waar (hoe kan het ook anders) een Steak op het menu stond!

Onze volgende stop was Airlie Beach, waar wij onze zeebenen zouden gaan testen. Na ingecheckt te hebben voor een 2daagse (1 nacht) zeiltocht gingen wij inkopen doen voor de boottocht. De mensen van Oz Adventure Sailing vonden ons blijkbaar een beetje zielig want gedurende het shoppen werden wij gebeld met het nieuws dat we werden geüpgrade naar een luxere boot met extra overnachting. Sympathiek. Van het geld dat ik (Rob) van mijn ouders heb gekregen heb ik Jolien die avond dan maar uit eten genomen. Deels voor het succesvol afronden van haar stage. Dit heeft me een lieve duit gekost, maar ik was dan ook trots op mijn meisje. En het heeft heerlijk gesmaakt!

De volgende dag vertrokken wij met ons schuitje de “Eureka II, wat er met de eerste is gebeurd hebben we maar niet gevraagd… De Eureka II is een zeer modern formule 1 stijl jacht. Dit betekent dat ze niet alleen hard gaat, maar ook behoorlijk schuin (Met schuin bedoelen we zo’n 60 graden, dus echt schuin!). Om onze fitheid te testen besloot de kapitein dank ook flink wat bochtjes te nemen, waardoor wij van de ene kant naar de andere kant van het schip moesten kruipen zonder geraakt te worden door die paal die boven je hoofd heen en weer slaat (Als Marcus dit toevallig leest, sorry voor deze onwetendheid). Die avond sliepen we in de sauna waardoor wij niet geheel uitgerust de volgende ochtend op Whitehaven Beach werden achter gelaten. Na anderhalf uur werden we opgehaald om een wandeling te maken naar het uitkijkpunt boven Hills Inlett (zie schitterende foto’s). Persoonlijk vonden wij dit het mooiste uitzicht ooit, zelfs nog mooier dan Wineglass Bay (zie foto’s Oktober). Overigens waren de weergoden ons zeer gunstig gezind, waardoor de voorspelde Monsoen (tropische regenbui) uitbleef en we konden genieten van een hemelsblauwe lucht, felle zon en in de avonden een prachtig bliksemspel. Hierna gingen wij snorkelen op een plek die 10 van de 12 maanden niet bezocht kan worden door de stromingen, dit was dan (volgens de kapitein) de mooiste snorkelplekken van de Whitsundays, vergelijkbaar (of zelfs mooier) met het Great Barrier Reef. Tijdens het snorkelen zagen we een HAAI, de natuurlijk reactie is dan natuurlijk……. Er achteraan om foto’s te maken. Hierbij moet wel vermeld worden dat de haai in kwestie een witpuntrifhaai was (wat overigens een mooi galgje/ scrabble woord is), deze was nog geen anderhalve meter lang en banger voor ons dan wij voor hem. Toch was Jolien achteraf wel blij dat ze Rob er niet op had gewezen dat meneer haai zich onder het koraal bevond. Naast de haai, mochten we ook genieten van mooie gekleurde vissen en adembenemend koraal. De erop volgende nacht leverde iets meer slaap op.

De laatste dag moesten we de boot helaas alweer inleveren. Maar niet voordat we nog even hadden gesnorkeld met de groene zeeschildpadden. We hadden het genoegen deze (wat beter dan de haai) op de foto te zetten. Mevrouw de schildpad wilde namelijk wel eventjes poseren, maar helaas staat ook deze er niet volledig op (foto’s kunnen in NL bekeken worden, staat namelijk op een FILM rolletje, jep je leest het goed!). Nadat wij veilig de boot terug de haven hadden gestuurd (zie foto) hebben we onze camper naar Townsville gereden. Townsville is namelijk het vertrekpunt voor Magnetic Island, waar wij een gratis overnachting hadden. Je blijft toch Nederlands…. Helaas moesten wij ons dusdanig haasten om de Ferry te halen dat wij de koelkast (die op de accu werkt) vergaten uit te zetten. Op Magnetic Island hebben wij een inspannende wandeling gemaakt langs koala’s, ouderwetse verdedigingsposten uit de 2e wereldoorlog en mooie uitkijkpunten. Magnetic Island (stukje historie) is overigens genaamd door Captain Cook, die dacht dat het eiland magnetisch was omdat zijn kompas niet meer goed functioneerde. Had hij echter zijn kompas bij de kampeerwinkel gekocht ipv de marskramer dan had hij geweten dat de wegwijzer gewoon kaduuk was. Na een lift te hebben gekregen van onze Fraser Island vrienden (Ruth & Alex) hebben we genoten van een heerlijke tropische regenbui (oftewel alles valt tegelijk uit de lucht).

Nadat Rob zijn meest effectieve nacht sinds tijden had beleefd werd het tijd voor een ochtendwandeling. Aangekomen op plaats van bestemming (het topje van een bergje) beseften we ons wederom dat we middenin het regenseizoen zaten. Nadat de zwaluwen hun rituelen hadden uitgevoerd begonnen de eerste druppels uit de hemel te vallen. Dit heeft niet gestopt tot de volgende ochtend. Gelukkig was het voor ons tijd om het eiland te verlaten. Dezelfde bui heeft overigens 2 dagen later, 60 cm water in 10 uur tijd gedumpt op MacKay (waar wij de week daarvoor zaten) waar de noodtoestand is uitgeroepen. Over noodtoestanden gesproken, toen wij terug kwamen bij de auto weigerde deze te starten. De koelkast, die volgens de fabrikant zichzelf uitschakelt als de batterij BIJNA leeg is, had dat ook gedaan toen de accu HELEMAAL leeg was. Oftewel de wegenwacht bellen, terwijl de parkeerplaats langzaam volliep met regenwater. Na ongeveer 3 kwartier (sneller dan verwacht) kwam de monteur die ons net op tijd uit Townsville hielp. Want in de avond (toen we al lang en breed vertrokken waren) kregen we bericht dat Townsville en Ayr waren ondergelopen (en voor blokkering van de wegen zorgde).