De Oostkust van Mission Beach tot en met Cairns

Goed, waar waren we gebleven…. Mission Beach! Oftewel ons Raft avontuur… Nadat Rob, Jolien al goed bang had gemaakt gingen we dan toch echt raften op de Tully River (om even aan te geven hoe heftig hij was… Er zijn 5 ‘levels’ en deze had versnellingen van zowel level 3 als level 4!). ’s Ochtends werden we opgehaald van het hostel om naar het Tully cafe gebracht te worden, hier werden we samengevoegd met de avonturiers uit Cairns om vervolgens per bus naar het beginpunt te worden gebracht. Daar moesten we een helm op, lifejacket aan en een peddel in de hand nemen. Vervolgens was het tijd om te gaan. De eerste versnelling die we namen was drama, natuurlijk deden wij het fantastisch maar liet de rest van het team het varen. Gelukkig hadden we het voor de volgende versnellingen wel door. Nadat Jolien haar angst overwonnen had begon ze ook te genieten (wat na zo’n 5 minuten gebeurde). Toen we bijna bij de pauzeplek aankwamen vond iemand het nodig om zijn schouder uit de kom te halen, waardoor we een uur gewacht hebben totdat deze meneer veilig in de ambulance zat. 5 Minuten later waren we bij de pauzeplek, waar we hebben genoten van hamburgers en worstjes. Hierna gingen we verder naar de leukste stukken (rapids). Toen wij steeds meer als een team begonnen te functioneren besloot onze gids wat zand in de molen te gooien door expres de grote rotsen op te zoeken zodat we zouden omslaan. Helaas (voor haar) had ze het ons iets te goed geleerd en wisten we onszelf staande te houden, of moeten we zeggen varende…. Rond een uur of 3 hadden we het eindpunt bereikt en was het tijd voor de reis terug naar Mission Beach. Met een korte tussenstop voor het bezichtigen en kopen van foto’s (natuurlijk belachelijk duur) waren we tegen 5 uur terug in het hostel.

De volgende dag gingen we naar Innisfail waar we een bezoekje gebracht hebben aan de Johnston Crocfarm. Oftewel grote krokodillen bekijken, walibies voeren en natuurlijk een krokodil, slang en hagedis vasthouden. Hierna reden we door naar de Atherton Tablelands, waar we (na 150 km te hebben gereden) een boom op de weg tegenkwamen. Waardoor we weer helemaal terug moesten rijden (misschien was het toch maar 150 meter Jolien, zo erg hoef je er nu ook weer niet van te balen). Na een rondje watervallen te hebben gereden hebben we een kampeerplek opgezocht in Yungaburra. Voor het geval jullie het nog niet wisten: het weer in Australië kan erg verrassend zijn. Zo waren wij heerlijk in het zonnetje aan het koken, toen ineens een plensbui aan kwam zetten…. Vul de rest zelf maar in.

Dag 2 in de Tablelands leidde ons naar een krater meer waar Jolien bezoek kreeg van een bloedzuiger. Na deze vakkundig te hebben verwijderd (Rob trok ehm eraf) kwamen 2 tuinmannen ons waarschuwen voor bloedzuigers en dat je ze er absoluut niet vanaf mag trekken. Gelukkig had meneer de bloedzuiger nog niet vastgezogen dus er was achteraf niets aan de hand. Via het proeven van likeurtjes kwamen we in de Granite Gorge terecht. Hier hebben wij de plaatselijke Rock Wallabies van snacks voorzien in een prachtige omgeving. ’s Avonds hebben we gekampeerd in het chique Port Douglas. Vanuit daar zijn we noordelijk gereden, om het oudste regenwoud ter wereld te gaan bekijken: Daintree NP. Hier hebben gewandeld, gestopt voor Cassowaries (soort van struisvogels met een helm op), ijs gegeten, muggen weggejaagd (lees er zaten 10 muggen op Robs broek) en geslapen in de jungle.

De laatste grote uitgave van onze reis ging op aan een gecombineerde dag waarin we de Skyrail over het regenwoud hebben gepakt en naar een Aboriginal park zijn gegaan. De Skyrail is een lange cabinelift met enkele stops onderweg en in het Aboriginal park kun je de historie, het voedsel en de gewoonten van de Aboriginals leren kennen door middel van dansen, shows en filmpjes.

Daarna was het tijd om naar Cairns te gaan, waar we de laatste 5 dagen van onze trip konden relaxen. In Cairns hebben we Wietse en Nitya ontmoet (oude bekenden uit Deventer:D) en hebben we nog een laatste snorkeltrip gemaakt. Het Great Barrier Reef bleek nog mooier te zijn dan de Whitsundays en we hebben dan ook genoten van deze onderwaterwereld. Hier hebben we diverse vissen in allerlei kleuren, vormen, groottes gezien. Maar de mooiste ervaring vond Rob tot 10 cm van een groenen zeeschildpad komen. Met onze onderwatercamera zijn daar dan ook verscheidene foto’s van gemaakt. Helaas weet Rob niet zo goed in welke richting een klok loopt en draaide hij de foto’s (jep met filmrolletje) de verkeerde kant op, waardoor deze aan zonlicht werd blootgesteld bij het openen. Zijn conclusie was dat het gek was dat het pijltje de andere kant op wees en dat de camera en het rolletje kapot waren. Nadat Jolien het even had geïnspecteerd is het toch gelukt het rolletje volledig (clockwise) terug te draaien en hebben we nog een kleine kans dat de schildpad het overleefd heeft…

Op zaterdag zijn we teruggevlogen naar Melbourne, alwaar we met Carly en Sara (de managers van Nomads Industry) uit eten zijn geweest.