De Oostkust van Rainbow Beach tot en met Bundaberg

Het waren weer super leuke en afwisselende weken waarin we veel gedaan en gezien hebben. Het begon allemaal in Rainbow beach waar we op dinsdag een meeting hadden met onze 9 mede avonturiers voor Fraser Island. Na 2 uitlegvideos was het tijd voor de kennismaking en werd er overleg gepleegd voor de boodschappen. Tot onze opluchting was het een zeer leuke groep met veel nationaliteiten. ( 2 Israëliërs, 4 Engelsen, 2 Noren, 1 Duitser en natuurlijk 2 Dutchies). Met dit bonte gezelschap vertrokken wij richting de supermarkt alwaar wij de boodschappen voor de komende 3 dagen gingen inslaan. Hierna hebben we met z’n allen even een drankje gedaan en happy hour meegepakt om de onderlinge banden wat te versterken.

Woensdag was het vroeg dag om ervoor te zorgen dat we voor de vloed op Fraser BEHOORDEN te zijn. Op het eiland aangekomen was er 1 weg waar we absoluut niet in mochten: Hooks Point. Zeker op de tijd dat wij er waren zou de vloed erg snel op komen zetten en was het (volgens de garagemeneer) bijna zeker dat de auto in het water zou belanden. Toen we toch die kant op gingen raakte Jolien enigszins in paniek.. zin om bij de eerste bocht al te stranden was er dan ook niet echt. Na een lange discussie toch maar landinwaarts gegaan waar de rest van de groep ontdekte dat Jolien gelijk had gehad. Na zo’n 20 minuten te hebben gereden kwamen we wederom bij het strand uit. Volgens de handleiding was het de bedoeling dat we zo’n 20 km op het strand moesten rijden voordat het 10.15 zou zijn. Aangezien het inmiddels al 10.45 was raakte iedereen wat. Nadat Rob zei dat het wel kon hebben we een klein stukje gereden. Iedereen (op Rob na ‘gewoon gaan’) vond het wel ver genoeg en gezamenlijk werd besloten om terug te rijden. Eenmaal terug kwam er een andere groep aan die wist te vertellen dat het maar 10 minuutjes was en het wel makkelijk kon. Hierna hebben we een inlands weggetje gepakt om bij Lake McKenzie uit te komen. Op dit punt is het misschien handig om iets over Fraser Island te vertellen. Het is het grootste zandeiland ter wereld, dit betekend dat er dus alleen maar zand ligt, en wat rotsen. Op de één of andere manier groeien er toch hele regenwouden en is het bezaait met schitterende zoetwatermeren. Doordat er dus alleen maar is, is het dus ook alleen toegankelijk voor forse 4WD. Wij hebben dus onze rookie met 1.6 motor ingeruild voor een degelijke Toyota Landcruiser met 4.2 motor.

Bij schitterend Lake McKenzie werden de handdoeken uitgerold en ging de groep te water. Na heerlijk genieten van dit grote meer en wat foto’s te hebben geschoten besloten de goden om ons nog wat meer water te schenken. Dit had tot gevolg dat de meiden de jeep in vluchten en even later de jongens het voorbeeld volgden. Toen naar de campsite gereden en tussen de buien door snel de tenten opgezet, gegeten, een biertje gedaan en op een 2 cm dun matje geprobeerd te slapen. De volgende dag vonden wij het leuk om iedereen te verrassen met een gedekte tafel en een heerlijk ontbijtje. Niet helemaal gelukt doordat iedereen al wakker werd en het bed uit ging maar wel gewaardeerd en heerlijk gesmaakt. Deze dag was dan ook Robdag! Want het was mijn beurt om te rijden. Na bijna de auto tegen een boom te hebben geparkeerd (zo noemen ze dat dus in het Westen…) was de les snel geleerd dat Toyota landcruisers geen stuurbekrachtiging hebben. Als eerste zijn we naar Lake Birrabeen gegaan waar we wat hebben rondgekeken. Via een korte stop voor brood in Eurong zijn we via de snelweg (lees strand) naar Lake Wabby gestuiterd. Via een wandeling door het regenwoud (waar oma Marie niet moet komen, aangezien de spinnen 10 cm lange lijfjes hebben) kwamen we aan bij dit zoetwater meer waar we de tijd hebben gedood tot het tij ons loeliet weer te gaan rijden. Met snel van een duin af rennen/ rollen, in het water springen en zonnebaden ( wat onmogelijk wordt gemaakt door de 5 cm grote stekende zandvliegen) hebben we deze lange pauze overleefd. Dit van de duinen afrennen en in het water springen bleek achteraf niet zo verstandig, aangezien er in de afgelopen twee maanden twee mensen zich dusdanig hadden verwond dat zij nu zo’n modern karretje hebben wat je met je kinnetje kan besturen. Toen het tij was gekeerd gingen we op weg naar het wrak van het schip de Maheno, waar het tijd was voor een volgende fotosessie (de Koreanen waren er niets bij!). In de avond besloten we naar de aangewezen camping te gaan, welke helaas gesloten was. Door deze valse informatie zijn we weer teruggereden naar een andere camping waar we geld voor moesten betalen. De backpakkers zuinigheid kwam weer op, dus werd het kamperen op het strand. Oftewel barbecueën op een gasstel, een gat graven voor je behoefte en oppassen voor de dingo’s (soort van wilde honden).

Na een gelukkig was betere nacht, zonder dingo’s (die tassen met paspoorten en vliegtickets stelen… voor meer info vraag naar iris en suus) maakten we ons klaar voor de laatste dag. Deze bracht ons naar Indian Head. Het meest (toegankelijk) noordelijke punt van Fraser Island. Via Eli Creek waar wat de laatste rolletjes werden volgeschoten reden we terug naar de veerpont. Net op het punt dat iedereen zat te klagen dat we geen dingo’s hadden gezien kwamen er 6 om de hoek kijken, zodat we met een tevreden gevoel dit schitterende eiland achter ons konden laten. Omdat iedereen toch in hetzelfde hostel verbleef hebben we besloten de veilige terugkomst te vieren met een klein drankspelletje (lees nog erger dan Mexicanen). De een (Rob) trok dit wat beter dan de ander (Jolien).

De volgende dag gingen we zo dolfijnen zo een beetje voeren, dit was een hele lieve, schattige (in Robs ogen lelijke, wat niet waar was!) dolfijn. We vonden dit dan ook allebei helemaal super om een keer mee te maken! Maar de dierenfun was nog niet over. Bij Bundaberg is een strand waartussen December en Maart de schildpadden aan land komen om eieren te leggen. Na een week of 6 komen deze uit en moeten de kleine schildpadjes zo snel mogelijk van het ei naar de zee zien te komen. Dit hebben wij dan ook mogen aanschouwen (nadat we ze even mochten aanraden en vertroetelen).

Aangezien het verhaal alweer erg lang wordt splitsen we het en komen de andere avonturen in een volgend verhaal (zoals zeilen, haai spotten, raften en nog veel meer).